Արցախի Հանրապետության ամբողջ բջջային կապն ու համացանցը, տևական ժամանակ է աշխատում են խափանումներով։ Որոշ համայնքներում բնակչությունը ամբողջությամբ զրկված է կապի հասանելիությունից։ Այս մասին Facebook–ի իր էջում ահազանգում է ԱՀ ՄԻՊ Գեղամ Ստեփանյանը։

Բազմաթիվ ահազանգեր ստանալով` պաշտպանի աշխատակազմն ուսումնասիրություն է իրականացրել և պարզաբանումներ ստացել ԱՀ տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարությունից ու «Ղարաբաղ Տելեկոմ» ՓԲԸ-ից։

«Հավաքագրված փաստերը վկայում են, որ բջջային կապի և համացանցի հասանելիությունը Արցախի տարածքում խլացվում է ադրբեջանցիների կողմից` հեռահաղորդակցության ոլորտում ծառայություններ մատուցող ընկերությունների կողմից օգտագործվող հաճախականությունների և տեխնիկական միջոցների վրա ներազդելու եղանակով»,– հայտնում է ՄԻՊ–ը։

Նրա խոսքով` Ադրբեջանն օգտագործում է ցանկացած մեթոդ` Արցախի բնակչության իրավունքները ոտնահարելու և անհարմարություններ պատճառելու նպատակով:

Պաշտպանը հայտնում է, որ ստացված բոլոր փաստերը ներակայացվել են ռուս խաղաղապահներին։

R

Եթե Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև կնքվի խաղաղության վերջնական համաձայնագիր, դա դրական ազդեցություն կունենա ոչ միայն երկու երկրների, այլև ողջ տարածաշրջանի վրա։

Այս մասին հայտարարել է Թուրքիայի արտգործնախարար Հաքան Ֆիդանը Թուրքական պետությունների խորհրդարանական վեհաժողովի Ազգային պաշտպանության հանձնաժողովների նախագահների առաջին հանդիպման ժամանակ ունեցած ելույթի ժամանակ։

Նա դրական իրադարձություն է անվանել մայիսի 11-ին Ալմաթիում Ադրբեջանի ու Հայաստանի արտգործնախարարներ Ջեյհուն Բայրամովի ու Արարատ Միրզոյանի հանդիպումը։

Շարժման ընթացքը, փուլայնությունը, ակտիվությունը, քայլերը, ժամկետները և այլ բաներ կարող են փոփոխվել։ Սա լրիվ բնական պրոցես է։ Բայց շարժման ելքը չի կարող «եթե» ունենալ: Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի անդամ Վահե Հովհաննիսյանը։

«Ուղղակի պետք է գիտակցել, թե ինչ ասել է պարտություն։ Սա նշանակում է Ալիևի հաղթարշավ, անդառնալի զիջումներ և անասնական մթնոլորտ Հայաստանում։

Հայաստանում առաջանում է համակեցության սուր պրոբլեմ. սա ամենավտանգավորն է, հազար անգամ ավելի վտանգավոր, քան Ալիևի պահանջները։ Հարյուր հազարավոր մարդկանց համար անհնար է դառնում ապրել մի երկրում, որտեղ վերջին հարյուրամյակի ամենախոշոր կորուստներից ու պատմական աղետից հետո այդ աղետի հեղինակ իշխանությունը ուժով և մանիպուլյացիաներով պահում է իր իշխանությունը, որտեղ նվիրական բոլոր երազանքները զրոյացվում են, որտեղ Արցախից բռնի տեղահանված քաղաքապետերի են կալանավորում, որտեղ բերետավորները ոհմակով հարձակվում են ընդվզող մարդկանց վրա, որտեղ Վեհափառի մուտքը կարող են ինչ-որ «միլիցեք» փակել, ու քաղաքական ու գերատեսչական ղեկավարությունն արդարացնի դա, որտեղ պաշտոնյաները կարող են դոշ տալ ու «մեծարգո»-ով դիմել այն վարչապետին, որի օրոք անհաշվելի կորուստներ ենք ունեցել և ունենում։ Իմ ընկեր, դեսպան Վ. Մելիքյանի ձևակերպմամբ՝ Հայաստանը կարող է վերածվել հարևանների ֆուռերը սպասարկող քարվանսարայի՝ աներազանք, անիմաստ։

Հարյուր հազարավոր մեր քաղաքացիներ չեն համակերպվելու այս սցենարի հետ, ու սա լինելու է մեր ժողովրդի պատմության մեջ խոշորագույն ու ողբերգական մի գաղթ։

Նիկոլին սա ձեռնտու է, չէ՞ որ պետությունը, նրա պատկերացմամբ, միայն լավ ապրելու համար է։ Ինքը լավ կապրի, մի փոքր խումբ լավ կապրի, մնացածը կդառնան քարվանսարայի աշխատողներ։

Հարյուր հազարավոր մարդիկ չեն կարողանալու ապրել մի երկրում, որտեղ պետության և «լավ ապրելու» նշաձողը իջեցված է շատ ուտելու մակարդակին։

Այս տրամաբանությամբ մարդկության պատմության մեջ զրկանքների գնով արված բոլոր գյուտերը, հայտնագործությունները, արվեստի ստեղծագործությունները, համաշխարհային արժեքների ստեղծումն անիմաստ էին, որովհետև Ջորդանո Բրունոյից սկսած բոլորը պետք է մտածեին միայն լավ ապրելու մասին։ Իսկ Վան Գոգը սոված գլուխգործոցներ ստեղծելու փոխարեն պետք է լավ ռոճիկով մալյար աշխատեր հարևանի տանը՝ ըստ Նիկոլի։

Գործող իշխանության աշխարհընկալումը ռեստորանի մենյուի շրջանակներում է։ Նրանց Աստվածաշունչը և Սահմանադրությունը երկրի մենյուն է։

Հարյուր հազարավոր մեր քաղաքացիների ընտանիքների համար «մեծարգո»-ի աշխարհընկալումը և նրան մահակով, մանդատով կամ գրչով պաշտպանող զանգվածը դառնում է օրգանապես անընդունելի։ «Եթե»-ն իրոք շատ հստակ է։ Շարժման հաղթանակը երկրում նոր բարքերի ու նոր մթնոլորտի հաղթանակն է՝ ներքին հաշտության մեծ հնարավորությամբ։ Հակառակ պարագայում պարզապես չենք կարողանալու այստեղ ապրել։

Այնպես որ, այս պայքարը իշխանության համար չէ, այլ՝ Հայաստանում ապրելու հնարավորության։ Սա նշանակում է, որ Շարժումը «եթե» իսկապես չի կարող ունենալ։ Պատրաստվեք համառ ու գրագետ պայքարի՝ անհատապես բոլորիս անմիջական մասնակցությամբ», - գրել է նա։

Մովսես Խորենացու անվան համալսարանի հիմնադիր, ռեկտոր Արթուր Աղաբաբյանն ինչպես ամեն տարի, այս տարի նույնպես նոր ուսումնական շրջանը սկսում է բարձր տրամադրությամբ ու մարտական տրամադրվածությամբ՝ պատրաստ պայքարելու:

Այս մասին նա ասաց Tesaketinfo.am-ի հետ զրույցում՝ հստակեցնելով, որ պայքարը ոչ թե ընդդեմ է, այլ հանուն՝ հանուն կրթության ոլորտի բարելավման, բուհի առաջընթացի ու զարգացման:

Բուհի հիմնադրման օրվանից (1996 թ.) մինչ օրս այստեղ անդուլ աշխատանքը չի դադարում. թե՛ ռեկտորը, թե՛ դասախոսները մշտապես փորձում են կատարելագործել ու արդիականացնել դասավանդման մեթոդիկաները, ֆակուլտետներն ու առարկանեըը համապատասխանեցնել ընդունված չափորոշիչներին, որպեսզի յուրաքանչյուր ուսանող առավելագույնս կարողանա թե՛ ինքնադրսևորվել, թե՛ ստանալ ներկայիս աշխատաշուկայում իսկապես պահանջվող մակարդակի գիտելիքներ, որոնց շնորհիվ հետ չի մնա միևնույն մասնագիտությունն առաջարկող այլ, այդ թվում՝ նաև արտասահմանյան բուհերի շրջանավարտներից:

Այսպես՝ այս տարի էլ բուհում բազմաթիվ նորամուծություններ են արվել և արվում, որոնցից մեկի մասին էլ մեզ պատմեց պարոն Աղաբաբյանը:

Նրա խոսքով՝ ընդամենը օրեր առաջ հանդիպում են ունեցել Ֆրանսիայից ժամանած՝ ՏՏ ոլորտի բարձրակարգ մասնագետի հետ, որը բավականին հետաքրքիր առաջարկություններով է հանդես եկել: Մասնավորապես՝ Մովսես Խորենացու անվան համալսարանում արդեն ոչ միայն ուսանողները, այլև բոլոր ցանկացողները կկարողանան ՏՏ ոլորտի բազմաթիվ հարցերի՝ ընդհուպ մինչև հաքերային հարձակումների, դրանցից պաշտպանվելու, համակարգչային անվտանգության և շատ այլ թեմաների վերաբերյալ ստանալ սպառիչ պատասխաններ՝ անցնելով համապատասխան դասընթացներ:

«Այս առնչությամբ արդեն այս տարվա համար արվել են որոշակի քայլեր և շարունակում են արվել, քանի որ բուհի զարգացման համար անհրաժեշտ է պրպտուն, մոտիվացված աշխատանք, որը կլինի ոչ միայն ուսումնական պլանով նախատեսված, այլև լրացուցիչ՝ այն, ինչի պահանջարկը կա»,-նշեց Արթուր Աղաբաբյանը:

Խոսելով այն մասին, թե ՏՏ-ի կիրառումը որքանով է առկա որոշակի մասնագիտություններում՝ պարոն Աղաբաբյանը նշեց, որ կրթական չափորոշիչներին համապատասխան՝ ՏՏ ոլորտի կիրառմամբ իրականացնում են բազմաթիվ ծրագրեր, սակայն կան նաև շատ նեղ հարցեր, որոնք այլ պահանջներ են ձևավորում, այս տարի որոշակի չափով նախապատրաստական աշխատանքներ պիտի արվեն, իսկ մյուս ուսումնական տարվանից այդ ամենը կլինի ռեալ հիմքերի վրա դրված:

Մովսես Խորենացու անվան համալսարանը, անշուշտ, համագործակցում է արտասահմանյան բուհերի հետ, որոնց համապատասխան մասնագիտությունների գծով պարբերաբար անցկացնում են համեմատություններ ու զուգահեռներ՝ կրթության որակն է՛լ ավելի զարգացնելու, ժամանակին համընթաց քայլելու, կրթական նորագույն տեխնոլոգիաները ներմուծելու, ինչպես նաև ուսուցման մեթոդիկաները բարելավելու նպատակով: Այս ամենին նպաստում են Որակի ապահովման կենտրոնի ու Գիտխորհրդի հետ պարբերաբար անցկացվող քննարկումները, հրավիրվող ժողովները, այլ բուհերի լավագույն փորձի ուսումնասիրությունն ու մասնագիտական գործիքակազմի ներդրումը, ինչն էլ ուսանողների կողմից առավելագույնս կիրառելու դեպքում դառնում է հետագայում աշխատաշուկայում նրանց բարձր պահանջարկի իրական երաշխիք:

Ինչ վերաբերում է դասախոսներին, ապա նրանք Մովսես Խորենացու համալսարանում ընտրվում են՝ բացառապես հաշվի առնելով մասնագիտական կարողություններն ու աշխատանքային փորձը, ինչի մասին էլ վկայում է այն, որ

այս պահին բուհի 42 դասախոսներից 26-ը գիտական աստիճան ունի: Դասախոսներն էլ որոշակի մասնագիտությունների գծով ատեստացիոն քննություններ են անցնում, օրինակ՝ 100 բալանոց թեստային համակարգով:

Պարոն Աղաբաբյանը նշեց, որ այս տարի, իր դիտարկմամբ, իրենց բուհում մեծացել է պահանջարկը ինֆորմատիկա ու կիրառական մաթեմատիկա սովորել ցանկացողների շրջանում, իսկ բանասիրության, անգլերենի ու գրականության հանդեպ, ընդհակառակը, ուշադրությունը նվազել է:

Նշենք, որ Մովսես Խորենացու անվան համալսարանն առաջարկում է ուսուցում հետևյալ ֆակուլտետներում՝ իրավաբանական, տնտեսագիտական, ռոմանոգերմանական (անգլերեն լեզու և գրականություն), բանասիրական, ինֆորմատիկա և կիրառական մաթեմատիկա (ԷՀՄ ծրագրավորում), մանկավարժություն և մեթոդիկա:

Առկա ուսուցման ժամկետը չորս տարի է, հեռակայինը՝ հինգ, իսկ բոլոր մասնագիտությունների մագիստրատուրայի դեպքում՝ առկա ուսուցումը երկու, հեռական՝ երկուսուկես տարի:

Ի դեպ՝ այս տարի առկա ընդունելության քննություններն արդեն ավարտվել են, սակայն հեռակայի դիմորդների գրանցումը մինչև սեպտեմբերի 24-ն է, ուրեմն և՝ դեռ հնարավոր է դիմել, իսկ հեռակայի ընդունելության քննությունները կանցկացվեն հոկտեմբերի 20-30-ը: Յուրաքանչյուր ուսանող ամեն մասնագիտությունից 2 միասնական քննություն պիտի հանձնի:

Հավելենք նաև, որ բոլոր մասնագիտությունները հավատարմագրված են, և շրջանավարտները ստանում են պետական դիպլոմ (բակալավրիատ, մագիստրատուրա):

Համալսարանի հասցեն է՝ Կորյունի 19ա (Ցիտադելի դիմաց), հեռախոս՝ (091) 41-15-30, (077) 23-55-50, (093) 80-60-56:

Մայիսի 20-ին, ՀՀ Ներքին գործերի նախարարության ոստիկանության «Զվարթնոց» օդանավակայանի գծային բաժին է դիմել Ֆրանսիայի Հանրապետության քաղաքացի, 57-ամյա Լեո Նիկոլյանը և մատնացույց է արել մի քաղաքացու, ով, ըստ իր հայտարարության, ցանկացել է իր սայլակի մեջ տեղադրված պոլիէթիլենային տոպրակից գումար գողանալ, հաղորդում է Shamshyan.com-ը:

Զվարթնոց» օդանավակայանի գծային բաժնի քրեական հետախուզության բաժանմունքի օպերները հայտնաբերել են Լ. Նիկոլյանի կողմից ներկայացված քաղաքացուն, և տեղափոխել «Զվարթնոց» օդանավակայանի գծային բաժին:

Այդ քաղաքացին Երևան-Փարիզ չվերթի ուղևոր, ԱՄՆ քաղաքացի 74-ամյա Սերոժ Մեսրոպյանն է: Լ. Նիկոլյանը ֆրանսահայ լրագրող է, ով «Զվարթնոց» օդանավակայանում արդեն մի քանի օր է՝ հացադուլ է հայտարարել ու նրա մուտքը Հայաստան արգելված է:

Նիկոլ Փաշինյանն իր պաշտոնավարման ինչպես մեկ տարին, այնպես էլ 500 օրը նշեց՝ թմբկահարելով իր կառավարության գլխավոր ձեռքբերումը՝ «ժողովրդավարությունը»: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը, ով իր գրառումը վերնագրել է. «Հայաստանը՝ ժողովրդավարության պոչամբար»: Նա, մասնավորապես, նշել է. «Յուր թիմակիցներն այս ընթացքում ավելի հեռու գնացին, հայտարարելով, որ Հայատանը այլեւս «ժողովրդավարության բաստիոն» է, ԱՄՆ-ից եւ Եվրոպայից էլ զիլ: Իհարկե, Հայաստանում ժողովրդավարության մասին նման անհեթեթ հայտարարությունները լավագույն դեպքում մեծահոգի եւ կարեկցող ժպիտ կարող են առաջացնել ներսում օրեցօր շատացող, իրականության զգացողությունը չկորցրած հարյուր հազարավոր մարդկանց մոտ, իսկ դե արտերկրում արձագանքների մասին ավելի լավ է լռել, վերջիվերջո, երկրիս պատիվն է… Այսքանը հերիք չէր, հանկարծ Նիկոլը մի օր որոշում է, որ այլեւս պետք է զբաղվի «ժողովրդավարության էքսպորտով», իսկ քանի որ ոչ մի լուրջ տեղում նման խեղկատակ կառավարման համակարգը պիտանի չէ, նա որոշում է, որ իր նիկոլա-գանդիզմի արտահանումը պետք է կազմակերպի Արցախի Հանրապետություն: Այս ցնդաբանական գաղափարն արտահայտվեց է ոչ միայն իր հարցազրույցներում (Նուվել դ՛Աղմենի), պաշտոնական հայտարարություններում (Արցախի Հանրապետության Անկախության օրվա ուղերձ), այլեւ իր մերձավոր երկու ՀԿ-ներին պետական բյուջեից Արցախի ՏԻՄ ընտրություններին գործուղելու որոշմամբ: Ուզում եմ հատուկ շեշտել, որ մինչ Հայաստանի կառավարության համապատասխան որոշումը, Արցախը ԿԸՀ-ն այդ ՀԿ-ներին հրավերներ չէր ուղարկել: Ի՞նչն ես ուզում արտահանես Արցախ, Նիկոլ: Գրպանային Ազգային Ժողո՞վը: Կիսագրագետ կառավարությո՞ւնը: Դատարանների վրա ճնշումնե՞րը: Ատելության եւ անհանդուրժողականության քարոզչությո՞ւնը: Քո ձեռքերում խաղալիք դարձած իրավապահ համակա՞րգը: Քաղաքական մրցակիցների նկատմամբ ճնշումներն ու կալանավորու՞մը: Պաշտոնավարման 500 օրվա ընթացքում, ստանալով ժողովրդական աջակցության հսկայական պաշար, դու անխնայաբար, խախտելով քաղաքական համակարգի գործունեության բոլոր կաննոները, շահագործել ես մի մեծագույն հարսոտություն, մի բացառիկ հանք՝ մարդկանց վստահությունը: Ու, ավաղ, Հայաստանը քո ձեռքերում դարձել է ոչ թե ժողովրդավարության բաստիոն, այլ ժողովրդավարության պոչամբար: Սրանից բխող բոլոր տոքսիկ եւ աղետալի հետեւանքներով»: